جینکو بیلوبا درخت بزرگی است که برگهایی به شکل پره دارد. اگرچه جینکو بیلوبا گیاهی بومی در چین، ژاپن و کره است، اما از حدود سال ۱۷۳۰ در اروپا و از حدود سال ۱۷۸۴ در ایالات متحده آمریکا پرورش داده شده است. تصور می شود درخت جینکو یکی از قدیمی ترین درختان زنده باشد که قدمت آن به بیش از ۲۰۰ میلیون سال می رسد.
عصاره برگ جینکو بیلوبا حاوی فلاونول و فلاون گلیکوزیدها، مشتقات لاکتون (جینکولیدها)، بیلوبالید، اسید اسکوربیک، کاتچین، سوپراکسید بر پایه آهن، اسید ۶-هیدروکسی کینورتیک، اسید پروتوکاتکوئیک، اسید شیکیمیک، استرول ها و اسید وانیلیک است. گروه های اصلی مواد فعال جینکگولیدها، بیلوبالیدها (که به آنها ترپن نیز گفته می شود) و فلاونوئیدها هستند.
برگ جینکو اغلب برای اختلالات حافظه از جمله بیماری آلزایمر به صورت خوراکی مصرف می شود. همچنین، جینکو برای مشکلات ناشی از کاهش جریان خون در مغز، به ویژه در افراد مسن، استفاده می شود. این شرایط شامل کاهش حافظه، سرگیجه، مشکل در تمرکز و اختلالات خلقی است. برخی افراد از آن برای تسکین درد پا هنگام راه رفتن، ناشی از جریان خون ضعیف (لخته شدن)، استفاده می کنند. لیست سایر کاربردهای جینکو بسیار طولانی است. طولانی بودن فهرست استفاده های این گیاه احتمالا به این دلیل باشد که این گیاه برای مدت طولانی وجود داشته است. جینکو بیلوبا یکی از قدیمی ترین گونه های درخت زنده در جهان است. درختان جینکو می توانند تا هزار سال عمر کنند. استفاده از جینکو برای آسم و برونشیت در سال ۲۶۰۰ قبل از میلاد ثبت شده شد.
به نظر می رسد جینکو گردش خون را بهبود می بخشد، که ممکن است به عملکرد بهتر مغز، چشم ها، گوش ها و پاها کمک کند. این ماده ممکن است به عنوان آنتی اکسیدان برای کاهش سرعت بیماری آلزایمر و متوقف کردن تغییراتی در مغز که تفکر را مختل می کنند موثر باشد.
دانه های جینکو حاوی موادی است که ممکن است باکتری ها و قارچ های عامل عفونت در بدن را از بین ببرد. این دانه ها همچنین حاوی سمی هستند که می تواند عوارض جانبی جدی مانند تشنج و از دست دادن هوشیاری ایجاد کند.