رزماری گیاهی چوبی و چند ساله با برگهایی معطر، همیشه سبز، سوزنی و دارای گلهای سفید، صورتی، بنفش یا آبی و بومی مدیترانه است. این عضو از خانواده نعناع است که گیاهان زیادی را نیز شامل می شود. رزماری دارای سیستم ریشه ای رشته ای است.
رزماری ادویه آشپزی پرکاربرد است. این گیاه در طب سنتی به دلیل خاصیت قابض، مقوی، دفع کننده و ضد اسپاسم استفاده می شود. از عصاره ها و روغن فرار آن برای تقویت جریان قاعدگی و به عنوان سقط جنین استفاده شده است. عصاره رزماری معمولاً در مواد آرایشی یافت می شود و گفته شده است که لوسیون از گیاه باعث رشد مو و جلوگیری از طاسی می شود. گزارش های تاریخی در مورد استفاده درمانی از رزماری به عنوان یک گیاه دارویی موجود است. رزماری یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده، قرن ها پیش برای تقویت عملکرد ذهنی و حافظه مورد استفاده قرار گرفت.
در غذاها از رزماری به عنوان ادویه استفاده می شود. از برگ و روغن در غذاها و از روغن در نوشیدنی ها استفاده می شود. از روغن رزماری به عنوان یک ماده معطر در تولید صابون و عطر استفاده می شود.
شواهد اولیه نشان می دهد که روغن رزماری ممکن است در کاهش التهاب بافتی که منجر به تورم، درد و سفتی می شود، کمک کند. هنگامی که به افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید سه بار در هفته ماساژ زانو با استفاده از روغن رزماری داده شد، در طی دو هفته ۵۰٪ کاهش درد التهابی زانو داشتند، در حالی که در کسانی که ماساژ بدون استفاده از روغن رزماری بود کاهش درد تنها ۱۲٪ بود. آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافتها، مانند زانوها و سایر مفاصل حمله می کند، به پوشش مفصلی آسیب می زند و باعث التهاب می شود.
رزماری دارای طیف گسترده ای از اجزای فرار و معطر است. برگهای گیاه حاوی ۰/۵ تا ۲/۵ درصد روغن فرار است که اجزای اصلی آن شامل هیدروکربنهای مونوترپن (آلفا و بتا پینن)، کامپن، لیمونن، کافور (۱۰٪ تا ۲۰٪)، بورنئول، سینئول، لینالول و وربینول است. فلاونوئیدهای موجود در گیاه شامل دیوسمتین، دیوسمین، جن کوانین، لوتئولین، هیسپیدولین و آپیژنین است. از دیگر ترکیبات ترپنوئید موجود در رزماری می توان به تری ترپن های اولئانولیک و اسیدهای اورسولیک و دیترپن کارنوزول اشاره کرد. فنل موجود در رزماری شامل اسیدهای کافئیک، کلروژنیک، لبیاک، نوکلروژنیک، رزمارینیک و سالیسیلیک است.