دارو:
استفاده: برای درمان برونشیت، سیاه سرفه، گلودرد، قولنج، آرتروز، ناراحتی معده، درد معده (ورم معده)، اسهال، شب ادراری، اختلال حرکتی در کودکان (دیس پراکسی)، گاز روده (نفخ شکم)، عفونت های کرم انگلی و اختلالات پوستی استفاده می شود.
آویشن گیاهی چند ساله و معطر، همیشه سبز با قد ۴۰ سانتی متر از خانواده نعناع، بومی مناطق معتدل اروپا، شمال آفریقا و آسیا است. آویشن از بستگان گیاه پونه کوهی هستند. آنها کاربردهای آشپزی، دارویی و زینتی دارند و گونه هایی که معمولاً کشت می شوند در آشپزی استفاده می شوند.
ساقه های آویشن باریک و یا حتی سیم مانند است. برگها در اکثر گونه ها همیشه سبز هستند، به صورت جفت مخالف، بیضی شکل، کامل و کوچک، به طول ۴-۲۰ میلی متر و معمولاً معطر چیده شده اند. گل های آویشن دارای سرهای انتهایی متراکم و دارای کاسه گل نامتقارن، لب بالایی دارای سه لوب و به رنگ های زرد، سفید یا بنفش هستند.
از گل، برگ و روغن آویشن به عنوان دارو استفاده می شود. از آویشن گاهی در ترکیب با گیاهان دیگر نیز استفاده می شود. ترکیبات اصلی آویشن روغن های اساسی هستند، اگرچه حاوی مواد دیگری نیز هست.
روغن های اساسی که بیشترین سهم را در بین ترکیبات موجود در آویشن دارند عبارتند از تیمول و/یا کارواکرول و سایر مقادیر ژرانیول، ترپینول، لینالول، ترانس- تویانول- ترپینول است. فلاونوئیدهای موجود در آویشن مشتقات آپی ژنول و لوتئولول و اسیدهای فنولیک آن کافئین، رزمارینیک، تانن فراوان (۱۰٪) و ساپونوزیدها هستند.
آویشن به صورت خوراکی برای برونشیت، سیاه سرفه، گلودرد، قولنج، آرتروز، ناراحتی معده، درد معده (ورم معده)، اسهال، شب ادراری ، اختلال حرکتی در کودکان (دیس پراکسی)، گاز روده (نفخ شکم)، عفونت کرم انگلی و اختلالات پوستی مصرف می شود. همچنین برای افزایش جریان ادرار (به عنوان ادرار آور)، ضدعفونی ادرار و به عنوان محرک اشتها استفاده می شود. بعضی از افراد آویشن را مستقیماً به پوست می زنند تا به عنوان ضد عفونی کننده، برای گرفتگی صدا (التهاب حنجره)، تورم لوزه ها (التهاب لوزه ها)، دهان درد و بوی بد دهان عمل کند. از روغن آویشن به عنوان کشنده میکروب در دهانشویه ها و مواد مرطوب استفاده می شود. همچنین برای درمان طاسی در پوست سر و برای مبارزه با عفونت های باکتریایی و قارچی در گوش استفاده می شود. تیمول، یکی از مواد شیمیایی موجود در آویشن، با یک ماده شیمیایی دیگر، کلرهگزیدین، به عنوان لاک دندان برای جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده می شود.
آویشن حاوی مواد شیمیایی است که ممکن است به عفونت های باکتریایی و قارچی و التهابات جزئی کمک کند. همچنین، ممکن است مشکلات ناشی از اسپاسم عضلات صاف، مانند سرفه، را تسکین دهد و اثرات آنتی اکسیدانی داشته باشد.