گل عینکی گیاهی بومی اروپا است، دارای گلهای سفید کوچک با لبه گوش ماهی شکل با لکه های زرد و رگه هایی بنفش است که تا حدی شبیه چشم خون آلود انسان است. از نظر تاریخی، استفاده از گل عینکی برای مشکلات چشمی بر أساس «نظریه امضاها» بوده است، نظریه ای از قرن شانزدهم مبنی بر اینکه گیاهان را بر اساس شباهتشان به اعضای مختلف بدن، می‌توان برای درمان آن اعضا به کار برد.
از گل عینکی در طب سنتی اتریش به صورت داخلی به شکل چای، یا خارجی به شکل کمپرس، برای درمان اختلالات چشم مانند قرمزی و تحریک و دستگاه گوارش استفاده می شد. از قسمت هایی از گیاه که بالای سطح زمین رشد می کنند برای تهیه دارو استفاده می شود.
گل عینکی شامل تانین، رزین، روغن اساسی، مانیت، گلیکوزیدهای ایریدوئید، فاونوئیدهای روتین و کوئرستین، ساپونین ها، اسیدهای چرب ضروری، استرول ها، آهن، سیلیکون، ید، مس و روی ، ویتامین های A، C، D، E و Bکمپلکس است.
از گل عینکی به طور سنتی برای درمان انواع بیماری های چشم استفاده می شود از جمله: التهاب، ملتحمه، قرمزی چشم، حالت ناخن، خارش چشم، سوزش چشم و ضعف بینایی.
گل عینکی برای درمان تورم (التهاب) حفره بینی و سینوس ها (رینوزینوزیت)، آلرژی، تب یونجه و بسیاری از بیماری های دیگر به شکل خوراکی استفاده می شود، اما هنوز شواهد علمی کافی برای تایید این تاثیرات وجود ندارد. علی رغم خطر جدی عفونت، برخی از افراد به دلیل ورم ملتحمه، تورم پلک (بلفاریت) و خستگی چشم گل عینکی را مستقیماً به چشم می زنند. مواد شیمیایی موجود در گل عینکی ممکن است به عنوان قابض عمل کنند و باکتری ها را از بین ببرند.